Astrid Krog Halse

Let ørnin fa lava og breid ut sin veng
høgt over graor og havskjær og eng.

Let varje fa ferdas i vallmarkon fritt
og ta i det lende han meiner er sitt.

Let bjønnen fa vakna og gange ut i hi,
kvil seg pa rabbom og kjenne seg fri.

Let blomsteren fa vekse og falde seg ut,
og somne i skogon nar sammar er slut.

Men menneskjebonna ska dei takast med?
Ska kje dei og fa lava pa jorda i fred?

Men menneskjebonna ska dei takast med?
Ska kje dei og fa lava pa jorda i fred?

Ber bodskapen fram om børa er tung.
Du ma ikkje svikte oss du som er ung.

Høyr ikkje pa om dei skrik du er feig.
Om kruna di skjelv, sa er rota di seig.

Lat fredstanken fylle ditt heile sinn,
og lat ikkje tvilen fa trengje seg inn.

Ingen ska byggje med sverd i hand.
Det er ikkje slik at ein odlar sitt land.

Oss ska verne om livet langs vegen oss gar.
Ingen kan hauste der dauden sar.

Blomen ska bløme og graset ska gro,
oss ska ikkje sulke til jorda med blod!

Du som er ung
Du som er ung
Du som er ung a ikkje svikte oss du som er ung.

Ingen ska byggje med sverd i hand.
Det er ikkje slik at ein odlar sitt land.

Oss ska verne om livet langs vegen oss gar.
Ingen kan hauste der dauden sar.

Blomen ska bløme og graset ska gro,
oss ska ikkje sulke til jorda med blod!

Du som er ung
Du som er ung
Du som er ung a ikkje svikte oss du som er ung.

Du som er ung
Du som er ung
Du som er ung a ikkje svikte oss du som er ung.

Jorda, sa du, ma følgje sin veg,
om grasvorden gror i kvart menneskjesteg.

Livet, sa du, ska´alder ta slut,
eit frø ska´bli att, og ein blom springe ut.

Dauden,sa du, er haustmannen var,
men ingen ska´ vite kor vegen hans gar.

Menneskja, sa du, kan alder bli fri,
nar dei bind seg til træl av ei jagande tid.

Om æva, sa du, spør ikkje meg.
Der lyt kvar einaste velje sin veg.

Freden, sa du, saknar du han?
Du finn han i skogom i ingenmannsland.

The earth, you said, must follow its path,
if, in each human stride, the cover of grass grows

Life, you said, shall never end,
a seed shall remain, and a flower bloom

Death, you said, is our reaper,
yet, whereto tends his way, no one shall know

People, you said, can never be free,
when they enslave themselves to the rush of time

Of eternity, you said, ask me not,
here, each and every one must decide on a way

Peace, you said, do you long for him?
youll find him in the woods of No-Mans-Land